render by Peter Kwak
De Witte Walvis
Mijn borstkas vult zich met eenzaamheid tot mijn hart overloopt met tranen die mijn ogen nooit gehuild hebben.
Druppel na druppel, totdat de druppels plassen vormen en de plassen samensmelten tot een meer van mijn eigen ellende.
Mijn hart een stenen eiland, langzaam afbrokkelend tegen de woeste golven van afgunst en verlangen.
Ik de oude afwezige visser, geïsoleerd in het oog van de storm en bezeten door mijn lust.
Het verlangen naar eenheid, naar een ander, de Witte Walvis in de zee van mijn emoties.
Geregeerd door de zucht, blind voor de woeste golven om mij heen. De turbulentie buiten oog bereik.
Blind tot de golven mijn fragiele eiland als een hondsdol dier verslinden en mij van het eeuwige lijden verlossen.
De tranen penetreren mijn longen tot de diepste cel en verzuipen mijn ziel in verdriet.
Mijn laatste adem, mijn laatste woorden, verloren in de stilte van de chaos. Niemand om ze mee te delen.
De laatste bubbel drijft naar boven in een nu stille zee.
De Witte Walvis nooit gespot.
De woorden nooit gehoord.
De tranen nooit gehuild.
by Peter Kwak
The White Whale
My chest fills with loneliness till my heart flows over with tears my eyes never wept.
Drop after Drop, till drops form into puddles and the puddles melt into a lake of my own damnation.
My heart a stone island, slowly crumbling to the wild waves of envy and desire.
Me, the old absent-minded fisherman, isolated in the eye of the storm and haunted by my lust.
The longing for unity, for another, the white whale in the sea of my emotions.
Governed by yearning, blind to the wild waves surrounding me. The turbulence hiding out of sight.
Blind, till the waves devour my fragile island like a rabid beast and release me from my eternal suffering.
The tears penetrate my lungs to the deepest cell and drown my soul in sorrow.
My last breath, my last words. Lost in the silence of chaos. Nobody to share them with.
The last bubble floats up in a now tranquil sea.
The White whale never spotted.
The words never heard.
The tears never wept.
translated by Peter Kwak